De koning
Mopperend snijdt Karel Kok het brood voor de koning. ‘Hij heeft alles: Een prachtig paleis, een lieve
koningin en elke dag drie koninklijke maaltijden. En ik? Ik sloof me voor hem uit en mag alleen in de
schuur wonen.’
Met woeste gebaren smeert Karel boter op de boterham.
‘Geen boter voor mij vandaag Karel.’ De koning treedt de keuken binnen. Zijn witte mantel sleept een
stukje over de grond.
‘Geen boter?!’ Karel ontsteekt in woede en richt zijn mes tot de koning. ‘Ik ben het zat! U denkt dat u heel
wat bent. Nou, zonder mantel bent u net als ik!’ Karel steekt het mes in de witte mantel van de koning.
‘Aaaah!’ roept de koning. Er sijpelt een straaltje goudgeel bloed langs zijn heup.
Karel springt naar hem toe en pelt zijn mantel af.
Maar ook in zijn blootje blijft de koning netjes en vraagt: ‘Wat ben jij van plan? Houd je me heel of snijd je
mij in plakjes? Ga je me koken, klutsen of kloppen?’
Karel Kok is verbaasd: Goudgeel bloed en geen spoor van angst bij de koning. Het maakt hem nog bozer:
‘Ik lust u rauw!’ roept hij. Hij neemt een hap van de koning en slaat zichzelf voor zijn hoofd: ‘Wat dom van
mij. Geen zout! Bah, wat flauw!’
Geschreven door Annemarie Jongbloed, schrijvergevonden.nl ©