Verstoppertje
Winnie en Wouter horen hem tellen: ‘Eén, twee, drie…’
‘Hier vindt hij ons nooit’ zegt Winnie.
‘Dit is echt een goede plek.’
‘Acht, negen, tien!’ horen ze. ‘Wie niet weg is, is gezien. Ik kom!’
‘Het stinkt hier.’ Wouter knijpt zijn neus dicht.
Winnie stoot hem aan: ‘Ssst!’ Boven hen klinken voetstappen.
Wouter en Winnie houden zich stil. Gelukkig, hij loopt door.
‘Het is wel erg donker.’ De stem van Wouter trilt.
‘Handig hè, dat wordt een lange zoektocht voor hem.’ Winnie gniffelt.
‘Huh! Wat voel ik?’ roept Wouter.
‘Joh, dat is gewoon een worm. Stil nou Wouter, je verraadt ons!’
Wouter is even stil en zegt dan: ‘Ik ga buten.’
‘Ja duh’ zegt Winnie, ‘ in die kleur ziet hij je zo. Dan hakt hij je meteen in de pan.’
‘Maar ik wil hier uit!’ Wouter klimt omhoog. Een streepje zonlicht komt te voorschijn. Wat voelt dat goed.
Winnie komt ook naar boven. Ze lacht naar Wouter. ‘Dan maar samen in de pan’ zegt ze.